Wat een dag….. Wat een dag…..

12-10-2015 20:26

Vanmiddag moest Ben weer voor controle naar het ziekenhuis. Eigenlijk wel weer even spannend, want zou het infuus er uit mogen? Het eruit halen van het infuus dat vind Ben niet zo leuk. Maar zover was het nog niet.

Eerst maar weer eens meten en wegen, want stel dat hij opeens tien centimeter is gegroeid in een week. Toen mocht Ben lekker blazen. Eerst blies hij ballonnen kapot en daarna blies hij tosti’s de lucht in, 4 in totaal; voor mama, Boaz, oma Vlinder en Ben zelf natuurlijk. We zullen hier eens een foto van maken, zodat jullie hier ook een beeld van krijgen. Hierna moesten we wachten totdat we weer naar de dokter mochten. Dan zouden we meer horen over de longfunctie en het infuus. Gelukkig konden Ben en Boaz tijdens het wachten lekker spelen.

Bij de dokter aangekomen bleek dat de longfunctie hetzelfde was gebleven als vorige week. Jammer, jammer, want eigenlijk wilden we boven zijn topscore van longfunctie blazen komen. Daarom ging de arts even overleggen met een andere longarts over wat nu verstandig was om te doen. Ben zijn longfunctie is op zich best goed te noemen maar hij heeft dit jaar al eens beter geblazen en eigenlijk willen ze dat terug zien. Verder waren de bloeduitslagen van 2 weken terug ook stabiel gebleven. Dus wat was wijsheid, aangezien Ben zijn infuuslijn nu nog goed zit en er misschien nog een kans in zit dat hij toch nog een betere longfunctie zou kunnen hebben. Daarom hebben de arts en mama samen besloten om nog maar een weekje door te gaan. Mama’s voorwaarde hierin was wel dat wanneer het infuus sneuveld hij dan geen nieuw infuus meer krijgt. Dit snapte de arts ook wel. Aan het eind hebben we toch nog eens even gesproken over het zetten van de lijn. Dat daar echt wat beter in gecommuniceerd moest gaan worden en volgens mij is het punt nu wel duidelijk.

Een kleine tegenvaller dus, want we hadden natuurlijk gehoopt dat Ben zijn vrijheid weer een beetje terug zou krijgen. Dat hij weer kon gaan voetballen, niet meer zo voorzichtig hoeft te zijn met zijn arm etc. Maar ja hopelijk knapt Ben nog wat meer op, want dat is toch uiteindelijk waar we het allemaal voor doen.

Gelukkig zien we zeker verbetering, Ben is beter gaan eten, minder tot niet gaan hoesten en we krijgen nog maar weinig groene kloddertjes uit zijn longen naar buiten gewerkt.

Praktisch gezien moesten we er nu voor zorgen dat Ben een nieuwe antibiotica cassette zou krijgen, want deze waren helemaal op. Onze eigen apotheek kon dit niet zo snel meer geregeld krijgen en dus moesten we in het ziekenhuis wachten op een nieuwe antibiotica cassette.

Om het wachten wat sneller te laten gaan moest er maar een ijsje gegeten worden en met een beetje spelen in de hal gaat de tijd toch wat sneller. Uiteindelijk konden we om 17:15 de metro weer terug naar huis pakken en gelukkig was papa bij thuiskomst al begonnen met eten koken.

Over een week mag mama zelf het infuus verwijderen bij Ben en gaat hij lekker genieten van de herfstvakantie zonder infuus. Van de week maar eens kijken of Ben zijn klasgenoten weer eens op kan zoeken want zijn thuis schooltje wordt ook best wel saai.

 Bedankt weer voor alle lieve berichtjes en kaarten. Het is leuk en fijn om te zien dat er zoveel mensen mee lezen en leven.

Groetjes van ons vieren.

Terug