Opname deel 1

09-06-2020 20:48

Om 7 uur moesten Ben en mama zich melden in het Sophia kinderziekenhuis en konden Boaz en papa zich nog een keer omdraaien. Dus Wiebes Taxibedrijf stond om 6.30 voor de deur om ons veilig af te leveren op onze bestemming. Ben was als eerste aan de beurt, dus gelukkig hoefde we niet lang te wachten en hoefde Ben een keer niet heel lang nuchter te zijn. Want de zenuwen spelen echt wel op, maar Ben deed het super goed, en viel rustig in slaap. Drie uur later mocht mama weer naar Ben toe op de uitslaapkamer. Bij de deur hoorde ik al een boos en verdrietig jongetje roepen om zijn moeder. Ben lag veel te hoesten, maar had vooral erg veel last van de lijn. Helaas lukte het echt niet om een picclijn in zijn armen te krijgen. Beide armen hadden ze geprobeerd, maar waren niet gelukt. Daarom heeft hij nu een centrale lijn in zijn halsader. Een vervelende plek en voor Ben erg gevoelig. Ben bleef maar schreeuwen dat hij pijn had en dat ding eruit wilde hebben, want hij ging naar huis. Hij was er helemaal klaar mee. Hij kreeg daarvoor extra pijnstilling, wat iets hielp. Maar bewegen durfde hij niet zo goed. Stap voor stap lukte het hem om steeds wat meer te bewegen. De longen waren twee keer gespoeld en er is flink wat troep (lees vies sputum) uit zijn longen gekomen. Er is medicatie in de longen achtergelaten tegen de schimmel en om het slijm losser te maken en zo dus makkelijker op te hoesten. De fysio kwam ‘s middags ook langs om hem hierbij te helpen. Maar de lijn zat te vervelend om goed door te kunnen hoesten.

Papa had Boaz rond half negen naar school gebracht en was vervolgens naar zijn werk gegaan om om half drie Boaz weer op te halen. Boaz had een heerlijke dag gehad en zat heerlijk te kletsen over dat hij in een nieuw groepje zat. En hij kon niet wachten tot mama kwam, want dan mocht hij op papa’s plekje in bed. Rond kwart over 6 was het zover en stond Wiebes Taxibedrijf weer voor om de grote wisseltruc uit te voeren.

Toen papa bij Ben kwam ging het al weer wat beter met hem en kon hij zelfs nog een paar slijmpjes ophoesten. Na lekker samen de Meilandjes te hebben gekeken (ja echt waar, wij kijken die onzin), niets lekkerder dan je verstand even op nul en kijken maar, ging Ben proberen te slapen. Das is met zo’n lijn in je nek wel even zoeken naar een goede houding, maar gelukkig lukte het vrij snel en hebben we een heerlijke nacht geslapen.

Vandaag wilde Ben wel weer proberen om in de stoel bij het raam te zitten. Wat een goed teken was. Ben wilde ook wel graag een spelletjes doen, maar toen de pedagogisch medewerker kwam met een PS4 , was de keuze snel gemaakt. (hoe pedagogisch kan het zijn ;)) Ook kwam de fysio nog weer langs om te proberen wat los te huffen, wat niet heel erg goed wilde lukken, maar wel beter als de dag ervoor. We zijn nog aan het kijken of dit met het vernevelen van zoutwater nog wat beter wil lukken. In de middag zou ze nog terugkomen en zou Ben op de hometrainer gaan. In de tussentijd had hij heerlijk op de playstation gezeten vanaf een stoel. Dat ging eigenlijk best goed. Tijdens en na het fietsen op de hometrainer kwam het slijm goed los met als gevolg dat hij ging hoesten. Dit in combinatie met het vergeten in te nemen van de paracetamol zorgde ervoor dat de pijn in alle hevigheid terugkwam tot tranen aan toe. Gelukkig zakte dit in de loop van de middag/avond weer af. Wel kon Ben nog even videobellen met Thijs, Boaz en Lize. Net toen Ben en Thijs een potje stratego wilde spelen via videobellen kwamen ze bloed afnemen, omdat dit niet helemaal goed bleek te zijn gegaan op de OK. Dit zorgde voor Ben voor de nodige frustratie, pijn en stress, zodat het spelletje al weer gestopt was, voordat het ook maar begonnen was.

Of alles wat nu gedaan wordt ook resultaat heeft weten we nu nog niet en zal ook nog wel even duren. Wel zien we dat Ben weer een beetje eetlust begint terug te krijgen. We hopen dat dit het begin is van zijn weg de goede kant op.

Gelukkig hebben we ook veel lieve zusters die goed oog hebben voor Ben en hoe hij het allemaal ervaart. Dat geeft ons als ouders ook de nodige rust.

Inmiddels heeft Wiebes Taxibedrijf ook voor de tweede grote wisseltruc gezorgd, zodat Hilde nu weer in het ziekenhuis is en zal slapen en papa weer bij Boaz is. Die nu gezellig bij papa in bed mag kruipen.

We zijn dankbaar voor alle fijne reacties en medeleven die we hebben gekregen dat doet ons goed.
En de kinderen genieten van alle mooie kaarten en cadeautjes die ze krijgen in deze toch lastige tijd.

Tot snel!

Terug